Dit is Roxy Perry’s vierde solo-album, en wat voor één !! Na “Back in Bluesville” en
“Roxy Perry New York Blues Queen”, beide op haar eigen label BluePerry Hill Records uitgebracht , en “Hi Heel Blues”, haar eerste op Monad Records, ligt hier “In My Sweet Time” voor mij. Een dijk van een plaat van en door een straffe madam die zowat alle genres en stijlen aankan, zowel met haar stem als vanuit compositorisch standpunt. Alle nummers, op één na, zijn door haar geschreven, tekst en muziek, op zes nummers bijgestaan door één harer muzikanten.

Vanaf nummer één “Bed of Blues” is het een schot in de roos. Dit is dus zonder enige twijfel oerdegelijke stadsblues vanuit de Big Apple of all cities. Nu komt er vanuit New York niet echt zoveel blues overgewaaid, maar deze kan wel tellen. Niet de kwantiteit maar de kwaliteit telt. De prachtige piano intro van Mike Ventimiglia brengt ons in een jaren twintig ‘Classic Female Blues’ mood, en toch klinkt het tegelijk ontegensprekelijk eigentijds, niet in het minst door de uitmuntende gitaar van Chris Vitarello. “Easy For You” is een rhythm & blues nummer dat in het midden een latin-feel krijgt om daarna terug te keren naar onvervalste soul. Roxy blijkt naast een polyvalente stem ook nog bluesharp-aspiraties te bezitten.

Blues, R&B, Jump, Swing, Country, Jazz, Funk, Latin, Delta, Rock en zelfs Rockabilly inspireren haar songs, en versmelten tot een hoogst persoonlijk muzikaal resultaat. De Andrews Sisters achtige background vocals in “Roadmaster”, een jump van formaat, marieëren zich doodmakkelijk met Matt Rae’s telecaster die klinkt als een pedal steel. Een nieuwe Danny Gatton is opgestaan.

De Hank Williams Sr-klassieker “I’m So Lonesome I Could Cry” wordt door Roxy met heel veel ‘zwarte blues’-gehalte gezongen bovenop een zuivere country benadering van de song door de band. En het werkt perfect. Stuk voor stuk rasmuzikanten om ziekelijk jaloers op te worden. Zéér mooie blaaspartijen in “Blues Comes To Call”, allemaal ingeblazen door Frosty Lawson en gearrangeerd door onze duizendpoot Roxy Perry. Zij tekent ook voor de productie en het totale arrangement van de muziek. Op haar eigen platenlabel. Mag het een beetje méér zijn ? Alle twaalf de nummers wedijveren met mekaar voor om ter mooist en als ik er eentje moet highlighten, heb ik een moeilijke opdracht. Allemaal even goed, zou ik zeggen, met een kleine voorkeur voor de pure bluesnummers zoals het titelnummer “In My Sweet Time” en ook de gospel “Let Me Have My Rest”met de mooie resophonic, en …en… bof… allemaal goed. De afsluiter “Not Bad Enough” zet ons met beide voeten in de twenties, midden crisis en drooglegging, met het gekraak van een bakelieten achtenzeventig toerenplaat op een ‘His Masters Voice’ pick-up met grote hoorn op de koop toe.

Een steengoeie CD die niet meer uit mijn levende handen komt.

De muzikanten op deze CD zijn :

 

1. Roxy Perry : vocals, harmonica, percussion
2. Mike Ventimiglia : piano, keyboards
3. Chris Vitarello : guitar
4. Matt Rae : guitar
5. Matt Baxter : dobro, stomp box
6. Hiro Suzuki : guitar
7. Bob Fusco : bass, percussion
8. Linda Geiger : drums, percussion
9. Mike Marble : drums
10. Frosty Lawson : horns
11. Rocco Panetta : congas
12. Leslie Bloome : percussion

witteMVS

English translation

''IN MY SWEET TIME'' is the third release on Roxy Perry's  label ,BluePerry Hill Records, following NY BLUES QUEEN and BACK IN BLUESVILLE. Her first Blues release, HI HEEL BLUES,   was on Monad Records. All 4 are great offerings, but, for me, IN MY SWEET TIME stands out as the best. It's a ''showstopper'' of a disc by a Blues woman who manages well all related genres and Blues styles, as a vocalist, composer and producer. All the numbers are consistently well supported by her selection of highly competent musicians, some of which are credited as co-writers on six of the songs.

IN MY SWEET TIME is a  Blues triumph from the Big Apple (NYC),which is not known for an abundance of Blues artist's  offerings. But in fact, this CD is, without a doubt, a triumph coming from any city. (and needs to be rewarded)!

From the first cut, this CD is a knockout!
 The splendid piano intro of Mike Ventimiglia on ''Bed of Blues'', sets the mood, reminiscent of the piano stylings that supported the vocals of ''CLASSIC FEMALE ARTISTS'' of bygone eras. This sound may be nostalgic, but it undoubtedly translates into the contemporary.

Not to be overlooked on this album, is the diversified performances of guitarist, Chris Vitarello. An example of his versatility is particularly reflected on the song ''Easy For You.''  It begins as a rhythm & blues number, but transformes into a latin groove mid-way where Vitarello (guitar) and Perry (harp) trade licks. It then returns to an R&B breakdown with the vocal take of an unwrapped soul.

Roxy's blues harp and voice are a powerful combination throughout.

 Roxy's adept use of  varied styles, Blues, R&B, Jump, Swing, Country, Jazz, Funk, Latin, Delta, Rock and even Rockabilly, result in the highest level of music and add personality to her songs on this self produced album.
Roxy's production choices reflect this beautifully. In her jump /swing song Roadmaster, she pays tribute to the Andrews sisters harmonies on her background vocals .

Roxy interprets The Hank Williams Sr. classic, '' I'm. So Lonesome I Could Cry''  with a lot of `soul ''- quality on top of a pure country approach to the song . And it works perfectly.
 Guitarist, Matt Rae's Telecaster work so skillfully replicates the pedal steel sound that he just may stand up and be counted as the New Danny Gattin.

For me, all twelve songs compete with each other for the "best" position. If I had to pick one song to highlight above the rest it would be a difficult task.
I would say they are all good with a small preference for the traditional Blues numbers like the title song ''IN MY SWEET TIME'' (Hiro Suzuki /guitar), which pays tribute to the ''gospel'' style and ''Let Me Have My Rest'' for it's beautifully executed resophonic Dobro (Matt Baxter), and, of course, Roxy's vocal and harp, present an authentic Delta sound.

 

The clincher NOT BAD ENOUGH puts both our feet back in the ''twenties'' era with it's totally nostalgic take.
Roxy sang and produced it replicating the 78 sound with the crackling 'needle on disc' effect.. You can just envision the logo of the little dog listening at the big horn speaker to ''His Master's Voice'' on the old Victrola.

Nobody is going to be able to tear this CD from my hands.